چرا مرتضی پاشایی سرطان گرفت ؟مرتضی پاشایی در آذر ۱۳۹۲ به سرطان معده، یک بیماری تهاجمی و پیش‌رونده، مبتلا شد. پزشک معالج او، دکتر حسن توکلی، علت دقیق ابتلای وی را مشخص نکرد اما به عوامل خطر عمومی مانند ژنتیک، سبک زندگی، رژیم غذایی نامناسب (فست فود)، سیگار، استرس و هلیکوباکتر پیلوری اشاره داشت. این خواننده محبوب در ۲۳ آبان ۱۳۹۳ پس از مبارزه‌ای دشوار با این بیماری درگذشت. آسیا مدیا در گزارشی به بررسی زندگی هنری و مبارزه او با بیماری پرداخته است.
در ادامه این مقاله، به بررسی جامع زندگی، فعالیت هنری، سیر بیماری و حواشی مرتبط با درگذشت مرتضی پاشایی، هنرمند فقید موسیقی پاپ ایران، خواهیم پرداخت. هدف از این بررسی، ارائه اطلاعات دقیق و مستند بر اساس منابع معتبر و اظهارات افراد نزدیک به وی، از جمله پزشک معالج است تا به درک عمیق تری از ابعاد مختلف زندگی و درگذشت این هنرمند دست یابیم و به پرسش های متداول پیرامون علل سرطان و نحوه درمان سرطان او پاسخ دهیم. این مطالعه همچنین به تحلیل پدیده های اجتماعی و واکنش های عمومی پس از فوت وی می پردازد.
مرتضی پاشایی
مرتضی پاشایی (۲۰ مرداد ۱۳۶۳ – ۲۳ آبان ۱۳۹۳)، خواننده، آهنگساز و تنظیم کننده برجسته ایرانی بود که با صدای دلنشین و آثار پرطرفدارش، جایگاه ویژه ای در موسیقی پاپ کشور پیدا کرد. او از کودکی به موسیقی علاقه مند شد و مسیر هنری خود را از سنین پایین آغاز نمود. فعالیت حرفه ای اش با انتشار قطعات اینترنتی و سپس آلبوم “یکی هست” به اوج رسید و او را به یکی از محبوب ترین چهره های موسیقی تبدیل کرد.
شهرت پاشایی فراتر از مرزهای ایران نیز رفت و او توانست مخاطبان گسترده ای را به خود جذب کند. درگذشت زودهنگام او بر اثر سرطان معده، جامعه هنری و مردم ایران را در شوک فرو برد. او با وجود بیماری سخت و مراحل شیمی درمانی، تا آخرین لحظات به فعالیت هنری خود ادامه داد و امید به زندگی را در خود و اطرافیانش زنده نگه داشت. میراث هنری او همچنان در میان هوادارانش زنده است و آثارش بارها شنیده می شود.
زندگی و فعالیت هنری
مرتضی پاشایی در تاریخ ۲۰ مرداد ۱۳۶۳ در منطقه صادقیه تهران، در یک خانواده چهار نفره متولد شد. پدرش اصالتاً همدانی بود و خانواده اش محیطی حمایت کننده برای رشد استعدادهای او فراهم آوردند. علاقه او به موسیقی از سنین بسیار پایین آغاز شد و این علاقه، نقطه شروع مسیری بود که او را به یکی از برجسته ترین هنرمندان نسل خود تبدیل کرد.
او در کنار موسیقی، به بازیگری نیز علاقه نشان می داد و در دوران مدرسه در چندین تئاتر ایفای نقش کرد. حتی مدتی را به کلاس های بازیگری و تئاتر حمید سمندریان، استاد برجسته تئاتر ایران، گذراند. این تجربیات نشان دهنده ابعاد هنری گسترده و کنجکاوی او در حوزه های مختلف هنری بود. پاشایی همچنین تنظیم موسیقی را به صورت خودآموز فرا گرفت و در این زمینه نیز مهارت قابل توجهی کسب کرد.
۱۳۶۳–۱۳۸۱ اوایل زندگی
مرتضی پاشایی دوران کودکی و نوجوانی خود را در تهران سپری کرد. او از سن سیزده سالگی با نواختن گیتار وارد دنیای موسیقی شد و پس از آن به یادگیری پیانو پرداخت. این شروع زودهنگام، نشان دهنده استعداد ذاتی و اشتیاق فراوان او به موسیقی بود. او نه تنها به عنوان یک خواننده، بلکه به عنوان یک نوازنده و آهنگساز نیز فعالیت می کرد.
دوران سربازی خود را در شهر کرمانشاه گذراند و در کنار آن، تحصیلات خود را در رشته گرافیک در دانشگاه آزاد اسلامی پیگیری می کرد. این دوران، او را با چالش ها و تجربیات جدیدی روبرو ساخت که در شکل گیری شخصیت هنری و فردی او تأثیرگذار بود. علاقه و پشتکار او در یادگیری و پیشرفت، از همان سال های ابتدایی زندگی اش مشهود بود.
۱۳۸۴–۱۳۸۸ ورود به موسیقی
در اواسط دهه ۸۰، مرتضی پاشایی از طریق آگهی یک روزنامه با شرکتی موسیقی آشنا شد و این آشنایی، سرآغاز ورود جدی او به عرصه حرفه ای موسیقی بود. در همین دوره همکاری با آن شرکت، او با مهرزاد امیرخانی آشنا شد. این آشنایی، نقطه عطفی در زندگی هنری پاشایی محسوب می شود، زیرا مهرزاد امیرخانی تا زمان درگذشت مرتضی، تنها ترانه سرای ثابت آثار او بود و همکاری این دو، منجر به خلق بسیاری از قطعات ماندگار شد.
اولین تک آهنگ مرتضی پاشایی با عنوان «می بخشم»، با آهنگ و تنظیم خود او و ترانه مهرزاد امیرخانی در سال ۱۳۸۶ منتشر شد. این قطعه، اولین گام رسمی او در فضای موسیقی بود و زمینه را برای فعالیت های بعدی او فراهم آورد. پس از انتشار چند تک آهنگ، پاشایی تصمیم گرفت به صورت مستقل فعالیت کند و از آن شرکت موسیقی خارج شد تا مسیر هنری خود را به تنهایی ادامه دهد.
۱۳۸۸ آغاز فعالیت حرفه ای
پس از خروج از شرکت موسیقی، مرتضی پاشایی به همراه مهرزاد امیرخانی استودیوی شخصی خود را تأسیس کردند. آن ها در سال های ابتدایی فعالیت هنری شان، حتی هم خانه بودند و در همان استودیو که در یک زیرزمین قرار داشت، زندگی می کردند. این دوران، با تلاش های بی وقفه و سخت کوشی برای ساخت موسیقی همراه بود و نشان دهنده تعهد بی حد و حصر آن ها به هنرشان بود.
در سال ۱۳۸۹، پاشایی شروع به انتشار اینترنتی تک آهنگ هایش کرد. در میان این قطعات، آهنگ «یکی هست» با استقبال بی نظیری مواجه شد و نام مرتضی پاشایی را بر سر زبان ها انداخت. این قطعه، او را به شهرت رساند و به نوعی، شناسنامه هنری او شد. به گفته خودش، «یکی هست» دلیل آشنایی او با مردم بود و او انتظار چنین محبوبیتی را نداشت.
اولین کنسرت رسمی پاشایی نیز در سال ۱۳۸۹ در مشهد و جزیره خارگ برگزار شد. این کنسرت ها با استقبال فوق العاده ای روبرو شدند، به طوری که تمام بلیط ها به فروش رفت و بیش از ۲۰۰۰ نفر در آن ها حضور یافتند. این موفقیت، در حالی رقم خورد که تنها چهار ماه از آغاز فعالیت رسمی و انتشار قطعاتش گذشته بود. او حتی مجوز کنسرتش را پیش از مجوز آلبومش دریافت کرده بود که نشان از سرعت رشد و محبوبیت او داشت.
پاشایی همچنین قطعه ای به یاد ناصر حجازی، اسطوره فوتبال ایران، خواند و به او تقدیم کرد که نشان دهنده ابعاد انسانی و اجتماعی شخصیت او بود. او همچنین ترانه های «تو راست میگی» و «مثل شیشه» را برای تیتراژ سریال «مثل شیشه» خواند که اولین تجربه او در خوانندگی تیتراژ تلویزیونی محسوب می شود. این فعالیت ها، دامنه مخاطبان او را گسترش داد.
اولین آلبوم رسمی او به نام «یکی هست» پس از اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مهر ماه ۱۳۹۱ منتشر شد. او پس از محبوبیت قطعه «یکی هست»، آلبوم را به همین نام نامگذاری کرد. در این آلبوم، پاشایی از سبک های مختلفی استفاده کرد؛ از جمله تک آهنگ «آرزو» که تنها قطعه او در سبک راک بود. او در ساخت این آلبوم با میلاد ترابی، پازل بند و علی بحرینی نیز همکاری داشت و این آلبوم مورد نقد و بررسی بسیاری از سایت ها و خبرگزاری های موسیقی قرار گرفت.
پس از انتشار آلبوم، پاشایی کنسرت های متعددی در شهرهای مختلف از جمله زنجان و قزوین (کنسرت خیریه با محمد علیزاده) برگزار کرد. اولین کنسرت او در تهران در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۹۱ در سالن نمایشگاه بین المللی با حضور مهمانانی چون پوریا پورسرخ برگزار شد. او همچنین یکی از اولین مهمانان برنامه «خوشا شیراز» با اجرای علی ضیا بود و به اجرای زنده قطعه «یکی هست» پرداخت. پاشایی دفعات متعددی نیز در برنامه های رادیویی حضور یافت و به اجرای زنده قطعاتش پرداخت که نشان دهنده فعالیت های گسترده او در دوران اوج شهرتش بود.
جوایز و نامزدی ها
مرتضی پاشایی در سال ۱۳۹۲ با انتشار نماهنگ «جاده یک طرفه»، که با استقبال بی شمار مردم همراه بود، توانست تندیس موسیقی ما را به عنوان بهترین قطعه موسیقی پاپ سال ۱۳۹۲ خارج از آلبوم دریافت کند. این آهنگ نه تنها در زمان حیات او، بلکه پس از درگذشتش نیز بارها از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد و به یکی از نمادهای هنری او تبدیل گشت.
این جایزه، تأییدی بر استعداد و محبوبیت او در میان اهالی موسیقی و مردم بود. موفقیت های او در کسب جوایز و نامزدی ها، نشان دهنده تأثیرگذاری عمیق او بر صنعت موسیقی و فرهنگ عمومی جامعه بود. او با وجود مدت کوتاه فعالیت حرفه ای اش، توانست به دستاوردهای چشمگیری دست یابد و نام خود را در تاریخ موسیقی ایران ثبت کند. اعتبار و محبوبیت او، فراتر از هر جایزه ای بود.
حواشی پیش از درگذشت
پیش از درگذشت مرتضی پاشایی، حواشی مختلفی پیرامون او شکل گرفت که بخشی از آن به دلیل بیماری و بخشی دیگر به دلیل اتفاقات پیش آمده در کنسرت هایش بود. این حواشی، هرچند گاهی ناخوشایند بودند، اما نشان دهنده میزان توجه و حساسیت عمومی نسبت به زندگی و فعالیت های این خواننده محبوب بود و ابعاد مختلفی از شهرت او را بازتاب می داد.
این مسائل، هم بر زندگی شخصی و هم بر فعالیت های هنری او تأثیر گذاشت و موجب واکنش هایی از سوی خود او، خانواده اش و مسئولان شد. با این حال، پاشایی همواره سعی می کرد با شفافیت و صبوری با این حواشی کنار بیاید و بر فعالیت های هنری خود تمرکز کند. این دوران، بخش جدایی ناپذیری از داستان زندگی کوتاه اما پربار اوست.
شایعه اعتیاد
در اواخر سال ۱۳۹۲، به دلیل عدم اطلاع رسانی کافی درباره بیماری مرتضی پاشایی و کاهش وزن شدید او که به وضوح در ظاهرش مشهود بود، شایعاتی مبنی بر اعتیاد وی در فضای عمومی و رسانه ها به راه افتاد. این شایعات، نگرانی های زیادی را در میان هواداران و اطرافیان او ایجاد کرد و فضای نامناسبی را به وجود آورد.
مرتضی پاشایی سرانجام در اردیبهشت ۱۳۹۳، در یک مصاحبه با مجله آرمانی، این موضوع را به طور قاطع تکذیب کرد. او در این مصاحبه، به صحبت درباره بیماری خود پرداخت و سعی کرد با شفاف سازی، به این شایعات پایان دهد. او اظهار کرده بود که این نوع شایعات، اطرافیانش را می رنجاند و موجب آزار آن ها می شود. این اقدام او، نشان دهنده مسئولیت پذیری اش در قبال افکار عمومی بود.
رقص هواداران در کنسرت برازجان
در کنسرت مرتضی پاشایی که در تاریخ ۲۳ خرداد ۱۳۹۳ در شهر برازجان برگزار شد، اتفاقی رخ داد که حواشی گسترده ای را به دنبال داشت. هواداران وی از صندلی های خود برخاسته و به رقص به صورت مختلط پرداختند. مرتضی پاشایی نیز به جلوی سن آمد و با دست زدن به تشویق هوادارانش پرداخت. این صحنه، باعث شد تا اتاق فرمان چراغ های سالن را خاموش کند و بخشی از کنسرت در تاریکی ادامه یابد.
پس از اتمام کنسرت، امام جمعه برازجان به اجرای پاشایی و رقص مختلط هوادارانش اعتراض کرد و عده ای دیگر از روحانیون نیز از صحبت های او حمایت کردند. این اتفاق، بحث های زیادی را در فضای عمومی و رسانه ای کشور به وجود آورد. با این حال، مسئولان استان بر برگزاری قانونی کنسرت ها تأکید کرده و از آن ها حمایت نمودند. این حادثه، یکی از نمونه های برخورد هنر و مسائل اجتماعی در آن دوران بود.
بیماری
در آذر ۱۳۹۲، پزشکان بیماری سرطان معده را در مرتضی پاشایی تشخیص دادند. این خبر، در ابتدا توسط مدیر برنامه و تیم رسانه ای او به عنوان یک زخم معده ساده عنوان شد تا از نگرانی عمومی کاسته شود. اما با انتشار خبر ابتلای واقعی او به سرطان توسط پرسنل بیمارستان، پاشایی نیز در نهایت این خبر را تأیید کرد و به اطلاع عموم رساند.
او بلافاصله تحت شیمی درمانی قرار گرفت و یک بار نیز مورد عمل جراحی قرار گرفت. با این حال، این عمل جراحی به طور کامل موفقیت آمیز نبود و برای جلوگیری از پخش شدن بیماری در دیگر قسمت های بدن، به صورت نیمه کاره رها شد. بدن او به مرور زمان ضعیف شد و دچار کمبود وزن گردید. او به دلیل ریزش مو، اغلب با یک کلاه قهوه ای بر روی صحنه ظاهر می شد که نشانه های بیماری در او آشکارتر می شد.
مرتضی پاشایی عصر جمعه ۱۶ آبان ۱۳۹۳ به دلیل تب شدید به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بهمن منتقل شد. به دلیل شرایط خاص او، پزشکان ملاقات با وی را ممنوع کردند. با این حال، هنرمندان و مسئولان زیادی برای عیادت و افزایش روحیه او به بیمارستان مراجعه کردند. او تا آخرین لحظات، با وجود شدت بیماری، روحیه مبارزه خود را حفظ کرده بود.
ناگفته هایی از بیماری مرتضی پاشایی
دکتر حسن توکلی، پزشک معالج مرتضی پاشایی، در مصاحبه ای به ناگفته هایی از بیماری او اشاره کرد. وی اظهار داشت که مرتضی پاشایی چندین ماه قبل از مراجعه اول به پزشک، دچار تغییراتی در دستگاه گوارش و علائمی مانند درد معده و ترش کردن شده بود. پس از انجام روش های تشخیصی و آندوسکوپی، مشخص شد که او مبتلا به تومور معده است و چند ماهی بود که به این بیماری دچار شده بود.
دکتر توکلی تأکید کرد که در افراد جوان، سرطان فرم تهاجمی تر و پیش رونده تری دارد و هرگونه تغییر غیرعادی در دستگاه گوارش مستلزم مراجعه فوری به متخصص است. او در پاسخ به شایعاتی مبنی بر سکته یا مصرف داروی اشتباه، قاطعانه آن ها را تکذیب کرد و توضیح داد که بیماری در ریه، کبد، مغز استخوان و شکم او درگیر شده بود و اصلاً بحث سکته قلبی مطرح نبود. این توضیحات، شفافیت بیشتری در مورد ماهیت بیماری او ایجاد کرد.
در مورد علل سرطان، دکتر توکلی اشاره کرد که پیدایش سرطان در بعضی موارد ژنتیک دارد، ضمن اینکه برخی انواع آن ناشی از عوامل خطر محیطی چون تغییرات غذایی غلط (مثل مصرف فست فود)، سیگار، الکل، میکروب هلیکوباکتر و استرس ها است. وی افزود که تعیین یک عامل اصلی برای شخص خاص بسیار سخت است، اما تمام این موارد قابل پیشگیری هستند. او تأکید کرد که سن ابتلا به سرطان کاهش یافته و مصرف فست فود و دخانیات در جوانان، سبک زندگی پراسترس و تغذیه نادرست در بروز سرطان ها تأثیرگذار است.
دکتر توکلی از بیان اینکه کدام یک از عوامل خطر در مرتضی پاشایی منجر به سرطان شد، خودداری کرد و آن را مسائل شخصی بیماران دانست. او به مبارزه سرسختانه پاشایی با بیماری اش اشاره کرد و گفت که همین مبارزه، او را یک سال زنده نگه داشت. پاشایی حتی ۴۸ ساعت پس از شیمی درمانی، برای اجرای کنسرت به شهرهای مختلف می رفت و تا دو روز قبل از فوتش، امید زیادی به زندگی داشت. این نشان دهنده روحیه قوی و مثال زدنی او بود.
دکتر توکلی: “مبارزه مرتضی او را یک سال زنده نگه داشت و حتی تا ۲ روز قبل از فوتش، امید بسیار به زندگی و زنده مانده داشت و قرار بود به یکی از کشورها برای اجرای کنسرت برود.”
او همچنین بیان کرد که تیم پزشکی متشکل از ۱۰ متخصص (خون، رادیوتراپی، آنکولوژی، رادیولوژیست، گوارش، درد، بیهوشی و…) برای درمان سرطان او تلاش کردند، اما برای بیماری که ریه، کبد و مغز استخوان را درگیر کرده بود، کار زیادی نمی توانستند انجام دهند. دکتر توکلی در پایان، مرتضی پاشایی را جوانی آرام، متین، منطقی و صبور توصیف کرد و از حمایت بی دریغ خانواده و دوستان او و همچنین همکاری پرسنل بیمارستان تقدیر کرد.
درگذشت
مرتضی پاشایی در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۹۳ به علت وخامت شرایط بیماری سرطان معده در بیمارستان بهمن تهران بستری شد. وضعیت بیماری او به سرعت رو به وخامت گذاشت و با وجود تلاش های بی وقفه تیم پزشکی و درمان سرطان، بدن او دیگر توان مقاومت نداشت. این خواننده محبوب، سرانجام صبح روز جمعه، بیست وسوم آبان ۱۳۹۳، حدود ساعت ۱۰:۳۰ صبح، در همان بیمارستان بهمن تهران درگذشت.
خبر مرگ مرتضی پاشایی، شوک بزرگی به جامعه هنری و مردم ایران وارد کرد. او در سن جوانی، تنها ۳۰ سالگی، بر اثر این بیماری سخت، چشم از جهان فروبست. تاریخ فوت او، به عنوان یک روز تلخ و به یادماندنی در حافظه جمعی مردم ایران ثبت شد. درگذشت او نه تنها پایان زندگی یک هنرمند، بلکه آغاز پدیده ای اجتماعی بود که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
حاشیه های پس از درگذشت
پس از مرگ مرتضی پاشایی، حواشی و اتفاقات متعددی رخ داد که تا مدت ها ادامه داشت و ابعاد مختلفی از واکنش جامعه به درگذشت یک هنرمند محبوب را نشان داد. این حواشی از تجمع های خودجوش مردمی گرفته تا اختلافات خانوادگی و انتشار تصاویر خصوصی، همگی بخشی از تأثیر عمیق درگذشت او بر جامعه بودند و نشان از محبوبیت بی حد و حصر این خواننده داشت.
این دوران، مملو از احساسات متناقض، از سوگواری عمیق تا بحث های اجتماعی و اخلاقی بود. خانواده، دوستان و هواداران او، هر یک به نوعی با این حواشی درگیر بودند. این رویدادها، به خوبی نشان داد که چگونه مرگ مرتضی پاشایی، فراتر از یک رویداد شخصی، به یک پدیده اجتماعی تبدیل شد که ابعاد مختلفی از فرهنگ و جامعه ایران را تحت تأثیر قرار داد.
پدیده پاشایی
مرگ مرتضی پاشایی و واکنش های گسترده مردمی به آن، منجر به شکل گیری پدیده ای اجتماعی شد که جامعه شناسان از آن به عنوان «پدیده پاشایی» یاد کردند. این پدیده، بیانگر پدیده ای اجتماعی ناشناخته یا فروخفته بود که در قالب ابراز احساسات جمعی در تجمعات کم نظیر مرگ و تشییع این خواننده پاپ ایرانی خود را نشان داد. این میزان از ابراز احساسات، تحلیل های مختلفی را در پی داشت.
برخی کارشناسان، آن را پدیده ای عاطفی در برابر فشارهای مدرنیته دانستند، در حالی که دیگران جنبه های مختلف آن را از نظر ارزشی نقد یا دفاع کردند. ابعاد این پدیده، در فضای مجازی و رسانه ها پس از آن نیز ادامه یافت و به بحث های گسترده ای در مورد روابط اجتماعی، نقش هنرمندان در جامعه و نحوه ابراز احساسات جمعی دامن زد. این پدیده، اهمیت مرگ مرتضی پاشایی را فراتر از یک اتفاق فردی، به یک رویداد اجتماعی مهم تبدیل کرد.
تشییع
مراسم تشییع و خاکسپاری مرتضی پاشایی در روز یک شنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۳ از مقابل تالار وحدت تهران برگزار شد. با وجود قرار گرفتن تهران در وضعیت بحرانی ناشی از وارونگی هوا، جمعیت کثیری از مردم در این مراسم شرکت کردند. این حجم از جمعیت، باعث انسداد مسیر پل حافظ تا خیابان جمهوری اسلامی شد و خیابان ولیعصر و حافظ با بار ترافیکی سنگینی مواجه گشت.
جمعی از مردم از استان های همجوار تهران نیز خود را به این مراسم رسانده بودند که نشان از محبوبیت فراگیر او داشت. به دلیل ازدحام بی سابقه در بهشت زهرا، دفن پیکر وی در قطعه هنرمندان با تأخیر و به صورت شبانه انجام شد. این مراسم، به یکی از پرجمعیت ترین مراسم های تشییع هنرمندان در تاریخ معاصر ایران تبدیل شد و بار دیگر قدرت شبکه های اجتماعی در بسیج مردم را به نمایش گذاشت.
تشییع پیکر مرتضی پاشایی یکی از پرجمعیت ترین مراسم های تشییع هنرمندان در ایران بود که نشان از محبوبیت بی بدیل او در میان اقشار مختلف جامعه داشت.
واکنش شخصیت ها
پس از مرگ مرتضی پاشایی، بسیاری از شخصیت های هنری، فرهنگی، ورزشی و حتی سیاسی به این واقعه واکنش نشان دادند. پیام های تسلیت و ابراز همدردی از سوی افراد مشهور، نشان دهنده جایگاه ویژه او در قلب مردم و جامعه بود. حسام الدین سراج، رهبر کنسرت وداع، در حین اجرای کنسرت خود از درگذشت مرتضی پاشایی ابراز تأسف کرد و به او تسلیت گفت.
همچنین، در بیستمین نمایشگاه مطبوعات و رسانه ها، هم زمان با انتشار خبر درگذشت او، پخش آهنگ هایش جو خاصی به نمایشگاه داده بود. رویدادهای پس از مرگ او و استقبال گسترده از مراسم تشییع، باعث بحث هایی میان تحلیل گران شد که در میان آن ها موافقان و مخالفان، تحلیل های خود را ارائه می کردند. این واکنش ها، ابعاد مختلف تأثیرگذاری پاشایی بر جامعه را نمایان ساخت.
هواداران بر مزار پاشایی
حتی پس از مراسم تشییع، هواداران مرتضی پاشایی به طور مداوم بر مزار او در قطعه هنرمندان بهشت زهرا حاضر می شدند. این تجمعات خودجوش، نشان دهنده علاقه و وفاداری عمیق مردم به این خواننده فقید بود. آن ها با همخوانی ترانه های او و ادای احترام، یاد و خاطره او را زنده نگه می داشتند. این پدیده، به خوبی نشان داد که ارتباط پاشایی با مخاطبانش، فراتر از یک رابطه ساده خواننده و شنونده بود.
این حضور مداوم، گاهی با چالش هایی نیز همراه بود، از جمله درگیری های پراکنده بین پلیس و تجمع کنندگان در مراسم یادبود. اما این مسائل، از شور و اشتیاق هواداران برای گرامیداشت یاد او نکاست. هواداران بر مزار پاشایی، به نمادی از همبستگی و ابراز احساسات جمعی تبدیل شده بودند و این حضور، نشانه ای از پایداری محبوبیت او حتی پس از فوتش بود.
اختلافات میان خانواده پاشایی و مدیر برنامه
پس از مرگ مرتضی پاشایی، اختلافات و حواشی متعددی میان خانواده وی و مهدی کرد (مدیر برنامه ها و تهیه کننده آثار پاشایی) و همچنین مهرزاد امیرخانی (ترانه سرا) به وجود آمد. این اختلافات عمدتاً بر سر مسائل مادی و معنوی آثار به جا مانده از مرتضی پاشایی و نحوه انتشار آلبوم پایانی او به نام «اسمش عشقه» بود.
پدر مرتضی پاشایی در بیانیه ای اعلام کرد که مرتضی هیچ قراردادی برای واگذاری امتیاز تولید و پخش آخرین آلبوم خود منعقد نکرده و مالکیت مادی و معنوی این اثر متعلق به خانواده است. او ادعاهای سهم خواهی برخی افراد را فاقد وجاهت حقوقی و قانونی دانست. این در حالی بود که مهرزاد امیرخانی و میلاد ترابی، از همکاران اصلی پاشایی، از نحوه مدیریت خانواده بر آثار او پس از فوتش انتقاد داشتند و معتقد بودند که آلبوم «اسمش عشقه» بدون مشورت و با کیفیت مطلوب منتشر نشده است. این اختلافات، منجر به قطع همکاری بسیاری از همکاران پاشایی با خانواده او شد.
انتشار تصاویر و فیلم لحظات آخر مرتضی پاشایی
یکی از حواشی تلخ و بحث برانگیز پس از درگذشت مرتضی پاشایی، انتشار عکس ها و فیلم هایی از لحظات پایانی عمر وی در بیمارستان در فضای مجازی بود. این اقدام، با گلایه شدید خانواده وی و انتقادات فراوانی از سوی جامعه شناسان و رسانه ها مواجه شد. مادر مرتضی پاشایی به شدت از این رفتارها، از جمله سروصدا در مقابل بیمارستان و انتشار فیلم های خصوصی، انتقاد کرد.
صدا و سیما نیز گزارشی با عنوان «چه کسی از لحظات آخر پاشایی فیلم گرفت؟» منتشر کرد و وزیر بهداشت دستور رسیدگی فوری به این موضوع را صادر کرد. پزشک معالج او، دکتر توکلی، تأکید کرد که تصاویر منتشر شده مربوط به لحظات پایانی نبوده و این کار را نادرست خواند. این اتفاق، بحث های جدی را در مورد رعایت حریم شخصی بیماران و اخلاق حرفه ای در بیمارستان ها به وجود آورد و لزوم فرهنگ سازی در این زمینه را بیش از پیش آشکار ساخت.
انتشار تصاویر و فیلم لحظات آخر مرتضی پاشایی در بیمارستان، با انتقادات گسترده ای از سوی خانواده و جامعه مواجه شد و بحث های مهمی را در مورد حریم شخصی و اخلاق رسانه ای به دنبال داشت.
سوالات متداول
مرتضی پاشایی به چه نوع سرطانی مبتلا بود؟
مرتضی پاشایی به سرطان معده مبتلا بود. این بیماری در آذر ۱۳۹۲ توسط پزشکان تشخیص داده شد و به دلیل تهاجمی بودن آن در افراد جوان، به سرعت پیشرفت کرد و در نهایت منجر به درگذشت او گردید.
درمان سرطان مرتضی پاشایی چگونه بود؟
درمان سرطان مرتضی پاشایی شامل شیمی درمانی و یک عمل جراحی بود. با این حال، عمل جراحی به طور کامل موفقیت آمیز نبود و بیماری به کبد، ریه و مغز استخوان او گسترش یافته بود که درمان را دشوار می ساخت. او با وجود بیماری، روحیه مبارزه بالایی داشت.
علت اصلی درگذشت مرتضی پاشایی چه بود؟
علت اصلی درگذشت مرتضی پاشایی، پیشرفت شدید سرطان معده و درگیر شدن اعضای حیاتی بدنش از جمله ریه، کبد و مغز استخوان بود. این بیماری در نهایت منجر به ایست قلبی او در بیمارستان بهمن تهران شد.
مرتضی پاشایی چند سال داشت که فوت کرد؟
مرتضی پاشایی در تاریخ فوت خود، ۲۳ آبان ۱۳۹۳، تنها ۳۰ سال داشت. او در ۲۰ مرداد ۱۳۶۳ متولد شده بود و زندگی هنری پرباری را در طول عمر کوتاه خود تجربه کرد.
مرتضی پاشایی در کجا به خاک سپرده شد؟
مرتضی پاشایی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا، در شهر تهران، به خاک سپرده شد. مراسم تشییع و خاکسپاری او با حضور گسترده و بی سابقه هواداران و مردم همراه بود که نشان از محبوبیت فوق العاده او داشت.
آیا مرتضی پاشایی پس از درگذشتش آثار جدیدی منتشر کرد؟
بله، پس از درگذشت مرتضی پاشایی، آخرین آلبوم رسمی او با عنوان «اسمش عشقه» منتشر شد. این آلبوم شامل قطعاتی بود که پیش از فوت او ضبط شده و به جا مانده بودند. همچنین برخی تک آهنگ های دیگر نیز پس از او منتشر شد.